Отново подхващам смъртта за ръчичка
и слизаме надолу
надолу
и пак сме там долу
и нищо не виждаме
мълчим
и се усещаме в тъмното.
Не искам
горе се люшкам
и плача
и бягам от думите,
лошите думи убиват.
И пишем писма на живота
но не ги изпращаме
слагаме ги в малките чекмеджета на тъмното
и прашясват
но са наши
и никой няма да ги има.
И нас няма да ни има.